بیماری کین باخ یکی از بیماریهای مچ دست میباشد. این بیماری علت ایجاد درد مچ در بسیاری از افراد است. در این مقاله قصد داریم شما را با این بیماری و راههای درمان آن در مطب دکتر بهداد اسکندری ثانی، متخصص استخوان و مفاصل شیراز آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
- فلوشیپ جراحی زانو و شانه از فرانسه
- فلوشیپ تکمیلی جراحی اصلاح انحرافات و کوتاهی اندام ها
- جراحی تروما و شکستگی های اندام
- جراحی آسیب های ورزشی زانو و شانه
- جراحی و تعویض مفصل زانو، لگن و شانه
- جراحی اصلاح انحرافات و کوتاهی اندام ها
- ارتوکین تراپی زانو
- تزریق پی آر پی(prp)، تزریق ژل
بیماری کین باخ یا سیاه شدن استخوان مچ دست چیست؟
بیماری کین باخ یک بیماری است که در اثر قطع شدن خونرسانی به یکی از استخوانهای مچ دست به وجود میآید. مچ دست از 8 استخوان کوچک تشکیل شده است. در این بیماری، یکی از این 8 استخوان که لونیت نام دارد دچار مشکل میشود. سلولهای این استخوان در انسانهای سالم زنده هستند. زمانی که خونرسانی به این استخوان قطع شود، مواد مغذی و اکسیژن به این سلولها نمیرسند. در نتیجه نکروز یا مرگ سلولی رخ میدهد. در پی این حادثه، درد شدیدی در مچ دست احساس خواهد شد.
علائم کین باخ چیست؟
علائم بیماری کین باخ انگشت شمار میباشند. رایجترین علامت این بیماری درد در ناحیه مچ دست است. معمولا افرادی که دچار این بیماری هستند، از درد در این ناحیه شکایت دارند. البته درد کردن مچ دست همیشه نشان دهنده این بیماری نیست. سایر علائم این بیماری عبارتند از:
- تورم مچ دست
- سفتی مچ دست و کاهش توانایی حرکت در جهات مختلف
- سخت شدن به دست گرفتن اشیا
- حساس شدن وسط مچ نسبت به فشار
- درد هنگام چرخش مچ به سمت بالا
- شنیده شدن صداهای خاص هنگام چرخش مچ دست
علت های ایجاد بیماری کین باخ مچ دست چیست؟
عوامل مختلفی روی ایجاد بیماری کین باخ موثر هستند. رایجترین علت بروز این مشکل، کم شدن میزان خونرسانی به یکی از استخوانهای مچ دست یعنی استخوان لونیت میباشد. این استخوان به طور معمول توسط دو رگ تغذیه میشود اما در برخی از افراد تنها یک رگ وظیفه خونرسانی این استخوان را بر عهده دارد. تفاوت میزان خونرسانی این استخوان در افراد عادی و بیمار میتواند موجب نکروز آواسکولار این استخوان شده و ساختار و عملکرد آن را به شدت مختل کند. از علل دیگر بروز این بیماری میتوان به عدم تخلیه صحیح سیاهرگها اشاره کرد.
یکی دیگر از علل ایجاد بیماری کین باخ ، وجود داشتن ناهنجاریهای اسکلتی میباشد. رایجترین ناهنجاریهای اسکلتی که میتوانند منجر به بروز این بیماری شوند عبارتند از: شکل غیر نرمال استخوان لونیت، تفاوت طول استخوانهای اولنا و رادیوس، کوتاه بودن استخوان اولنا (استخوانی که در امتداد انگشت کوچک قرار دارد). همچنین میتوان گفت که عوامل ژنتیکی نیز در ایجاد این بیماری بی نقش نیستند؛ با این حال نیاز به تحقیقات بیشتری در این حوزه وجود دارد.
روش های درمانی عارضه ی کین باخ
بیماری کین باخ یک بیماری لاعلاج نیست. امروزه روشهای مختلفی برای درمان این بیماری ارائه شدهاند. این راهکارهای درمانی را میتوان به دو دسته جراحی و غیرجراحی تقسیم بندی کرد. معمولا پزشکان ابتدا روشهای غیر جراحی را به بیماران توصیه میکنند. در صورتی که این روشها نتوانند عارضه را کنترل و درمان کنند، روشهای جراحی مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
روشهای غیرجراحی
روشهای غیرجراحی میتوانند به عنوان یک روش درمانی در بیماری کین باخ غیر پیشرفته استفاده شوند. شایعترین روشهای غیرجراحی درمان این بیماری عبارتند از:
- استفاده از داروهای ضد التهاب: داروهایی که اثر ضد التهابی دارند میتوانند در کاهش درد و تورم ناشی از این بیماری موثر باشند.
- استراحت دادن به مچ دست: در صورتی که علت بروز این عارضه، کار کردن زیاد با مچ دست باشد، استراحت کردن میتواند موجب کاهش درد و التهاب مچ شود.
- تزریق کورتیکواستروئیدها: تزریق این داروها میتواند در کاهش میزان درد و التهاب شما موثر باشد.
- فیزیوتراپی دست: فیزیوتراپی یکی از مهمترین مراحل درمان بیماری کین باخ میباشد.
- کاردرمانی: کاردرمانی دست یا hand therapy نیز یکی از راهکارهای حفظ کردن دامنه حرکتی مچ دست میباشد. این کار نیز میتواند در کاهش دادن درد تجربه شده توسط بیماران موثر واقع شود.
روشهای جراحی
همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، معمولا زمانی از روشهای جراحی برای درمان بیماری کین باخ استفاده میشود که روشهای غیر جراحی نتوانند علائم بیماری را رفع کنند. چندین جراحی مختلف وجود دارند که میتوانند در درمان این بیماری موثر باشند. مهمترین این جراحیها عبارتند از:
- ریواسکولاریزاسیون
- استئوتومی استخوان کپیتیت
- تراز کردن مفصل مچ
- کارپکتومی پروگزیمال
- فیوژن مچ دست
- جراحی کاشت ایمپلنت
در ادامه به بررسی هر یک از این جراحیها خواهیم پرداخت.
ریواسکولاریزاسیون
جراحی ریواسکولاریزاسیون یکی از روشهای درمان بیماری کین باخ است. این روش رایجترین روش درمانی جراحی برای این بیماری در مراحل اولیه میباشد. هدف اصلی از این جراحی برقرار کردن جریان خون برای بازگشت استخوان لونیت به حالت عادی است. برای این کار معمولا یک تکه از استخوانهای اطراف استخوان لونیت برداشته شده و به این استخوان پیوند داده میشود. عروق خونی تکه پیوند داده شده به افزایش میزان خونرسانی استخوان لونیت کمک میکنند. معمولا بعد از این جراحی یک فیکساتور خارجی روی مچ دست نصب میشود تا مفصل مچ ثابت شده و از اعمال فشار روی استخوان لونیت جلوگیری شود.
استئوتومی استخوان کپیتیت
استخوان کپیتیت یکی دیگر از استخوانهای مچ دست میباشد. گاهی اوقات بزرگ بودن این استخوان میتواند موجب کاهش خونرسانی به استخوان لونیت شود. به همین علت جراحان طی این جراحی، بخشی از این استخوان را برش داده و آن را به قسمت دیگری از همان استخوان پیوند میزنند. این کار میتواند موجب آزاد شدن استخوان لونیت و بهبود خونرسانی آن شود. ممکن است پس از این جراحی، نیاز به ریواسکولاریزاسیون نیز داشته باشید.
تراز کردن مفصل مچ
همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، یکی از علل ایجاد بیماری کین باخ ، هم اندازه نبودن استخوانهای ساعد میباشد. در صورتی که علت ایجاد بیماری این ناهنجاری باشد، جراح طی این عمل جراحی استخوانها را هم اندازه میکند.
کارپکتومی پروگزیمال
نام دیگر مجموعه استخوانهای مچ، کارپ میباشد. در صورتی که استخوان لونیت نکروز شده باشد و یا به چندین قطعه تقسیم شده باشد، ممکن است این جراحی انجام شود. طی این جراحی استخوان لونیت و دو استخوان کناری آن از مچ دست خارج میشوند. پس از این جراحی دامنه حرکتی مچ دست نسبت به فرد عادی کمتر میشود اما درد و تورم آن از بین خواهد رفت.
فیوژن مچ دست
فیوژن یک عمل جراحی ارتوپدی است که طی آن چندین استخوان مختلف به هم متصل شده و تشکیل یک استخوان بزرگ را میدهند. معمولا از این روش جراحی در مواقعی استفاده میشود که علاوه بر بیماری کین باخ ، مچ دست فرد دچار آرتروز نیز شده باشد. در افرادی که این جراحی را انجام میدهند، فشار وارده به لونیت کاهش یافته و در نتیجه درد فرد نیز کاهش مییابد. پس از این جراحی نیز دامنه حرکتی مچ دست کاهش پیدا میکند.
جراحی کاشت ایمپلنت
کاشت ایمپلنت نیز یکی دیگر از روشهای درمان بیماری کین باخ میباشد. در این روش استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و یک ایمپلنت مخصوص جایگزین آن میگردد. این روش جدیدترین روش جراحی برای رفع این بیماری میباشد. به همین علت اطلاعات زیادی از آن در دسترس نیست. مطابق گفته کارشناسان، پس از این جراحی فرد قادر به حرکت دادن مچ دست به حالت طبیعی خواهد بود.
معاینه پزشکی بیماری کین باخ
علائم بیماری کین باخ با پیچ خوردگی مچ دست شباهت بسیار زیادی دارد. به همین علت معمولا تشخیص این بیماری با یک معاینه فیزیکی ساده امکان پذیر نیست. تنها روش تشخیص قطعی این بیماری، استفاده از روشهای مختلف تصویربرداری است. معمولا پزشک در اولین گام تصاویر اشعه ایکس از مچ دست را بررسی میکند و در صورت مشکوک بودن تصاویر، یک آزمایش ام آر آی را برای بیمار تجویز میکند.
درمان بیماری کین باخ در شیراز
در صورتی که شما نیز دچار بیماری کین باخ هستید نگران نباشید. دکتر بهداد اسکندری ثانی یکی از بهترین متخصصین ارتوپدی در کشور هستند که میتوانند به شما در کنترل و درمان این بیماری کمک کنند. کلینیک ارتوپدی دکتر اسکندری ثانی یکی از مجهزترین کلینیکها در کشور میباشد. به همین علت شما میتوانید کل روند درمانی خود را در این کلینیک پیگیری کنید. خدمات کلینیک دکتر اسکندری ثانی در شیراز عبارتند از:
- درمان شکستگی و دررفتگی مفاصل
- درمان آسیبهای ورزشی
- جراحی تعویض مفصل زانو، لگن و شانه
- درمان آسیبهای تاندونها و اعصاب
- اصلاح دفورمیتیهای استخوانی
- درمان بیماریهای مزمن ارتوپدی
- درمان اختلالات ارتوپدی در اطفال
- خدمات غیرجراحی دیگر
نتیجه گیری
بیماری کین باخ یک عارضه نادر است که مچ دست شما را درگیر میکند. اولویت درمانی برای بیماران مبتلا به این بیماری، کاهش درد و تورم میباشد. شما میتوانید جهت درمان این بیماری به کلینیک ارتوپدی ما مراجعه نمایید.
در صورتی که این بیماری درمان نشود، ممکن است که استخوان لونیت دچار نکروز شده و به چند قطعه تقسیم شود.
مدت ریکاوری شما بستگی به نوع جراحی که انجام دادهاید دارد. با این حال شما به حداقل چند ماه فرصت برای ریکاوری نیاز خواهید داشت.
بیماری کین باخ از دسته بیماریهای نسبتا نادر به حساب میآید. مطابق تحقیقات انجام گرفته در کلیولند آمریکا، از هر 100 هزار نفر تنها 7 نفر دچار این بیماری هستند.
درصد موفقیت درمان بیماری کین باخ با روش جراحی بستگی به نوع جراحی و مهارت جراح دارد. به صورت میانگین، اعمال جراحی ذکر شده در این مقاله احتمال موفقیت بین 70 تا 93 درصدی دارند.
بیماری کین باخ بیشتر در سنین 20 تا 40 سالگی شیوع دارد.