شکستگی استخوان: علت‌ها، علائم و درمان
شکستگی استخوان ممکن است به دلیل اصابت به ضربه، فشار شدید، افتادن از ارتفاع یا خشک شدن استخوان‌ها در اثر بیماری‌های مثل اُستئوپروز اتفاق بیفتد. علائم شکستگی شامل درد شدید، تورم، قرمزی و در بعضی موارد انحراف استخوان‌ها میشود. درمان شکستگی بستگی به نوع شکستگی و موقعیت آن دارد. در بیشتر موارد، قرار دادن محل شکستگی در یک حالت ایده‌آل با استفاده از مسندها و روکش‌های خاص، ضمن کاهش درد، به دور از محل شکستگی اطراف استخوان را بهبود می‌بخشد. بعضی موارد نیز نیاز به جراحی برای قرار دادن می باشد.
پیشگیری از آرتروز: راهکارهای کاهش خطر بروز آرتروز
برای پیشگیری از آرتروز، انجام ورزش‌های مناسب، حفظ وزن بهینه، مصرف مواد غذایی سالم و صحیح، کاهش استفاده از سیگار و الکل، جلوگیری از تحمل پی در پی و نیز پیگیری برای درمان دقیق و به موقع هر گونه صدمات و شکستگی‌های استخوان و مفاصل از راهکارهایی هستند که می‌توانند خطر بروز آرتروز را کاهش دهند. همچنین، ممکن است پزشک نیز به شما راهکارهای دیگری برای پیشگیری از آرتروز مثل جلوگیری از تحمل فشار بر روی مفاصل یا مصرف مکمل‌های مورد نیاز را توصیه کند. به هر حال، پیشگیری از آرتروز بسیار مهم است و با انجام اقدامات مناسب، این بیماری در بیشتر موارد می تواند جلوگیری شود یا بهبود پیدا کند.
اندام فوقانی :
- شامل شکستگی استخوان ترقوه: در بسیاری از موارد با درمان غیر جراحی قابل‌درمان است. در موادی که جابه‌جایی قابل‌توجه و محل شکستگی در قسمت انتهای استخوان ترقوه و نزدیک مفصل با کتف است نیاز به درمان جراحی خواهد داشت.
شکستگی پایینی ران: تشخیص، درمان و اثرات آن
شکستگی پایینی ران ممکن است با تصویربرداری از جمله رادیوگرافی، سی تی اسکن و مغناطیسی تشدید تشخیص داده شود. درمان این نوع شکستگی‌ها به طور کلی با استفاده از جراحی و قرار دادن پین و پلاک در محل شکستگی انجام میشود. پس از درمان بیمار برای بازیابی کامل به فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی نیاز دارد. عوارض شکستگی پایینی ران ممکن است شامل عدم توانایی در حرکت، درد مزمن و خطر ابتلا به عفونت باشد، بنابراین در صورت تشخیص شکستگی پایینی ران، بهترین روش درمان به همراه پیگیری‌های دقیق پزشکی و فیزیوتراپی است.
دررفتگی مفصل شانه: علل، علائم و روش‌های درمان
دررفتگی مفصل شانه در بسیاری از موارد به دلیل تحمل فشار روی مفصل به مرور زمان و همچنین باقی‌ماندن مفصل در حالت نادرست است. علائم دررفتگی مفصل شامل درد، سفتی و عدم توانایی در حرکت مفصل هستند. درمان دررفتگی مفصل شامل تغییر سبک زندگی، تزریقات هیدروکورتیزون و فیزیوتراپی است. در موارد شدید، جراحی جایگزینی مفصل نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. لازم به ذکر است که درمان دررفتگی مفصل باید توسط پزشک تخصصی ارتوپدی صورت گیرد و در صورت عدم درمان مناسب، این مشکل می‌تواند منجر به اختلال در حرکت و درد مزمن شود.
شکستگی استخوان بازو: در بسیاری از موارد در بزرگسالان نیاز به جراحی خواهد بود و شانس بروز آسیب‌های عصبی عروقی در این شکستگی بسته به محل آن وجود دارد.
- شکستگی داخل مفصل آرنج: شکستگی‌هایی هستند که شانس بروز محدودیت حرکتی داخلشان خیلی بالا است. انجام عمل جراحی جهت جااندازی دقیق و فیکس کردن کامل قطعات در به‌دست‌آوردن نتایج بهتر می‌تواند کمک‌کننده باشد.
شکستگی استخوان‌های ساعد: بسته به این که کدام یک از استخوان‌ها (استخوان زند بالایی، استخوان زند پایینی) باشد درمانش می‌تواند متفاوت باشد و در بعضی موارد در بزرگسالان نیاز به جراحی دارد.
شکستگی‌های مچ دست: درصورتی‌که شکستگی‌ها با جابه‌جایی قابل‌توجه باشد درمان جراحی بهترین درمان این هست و در موادی که جابه‌جایی وجود ندارد می‌توان درمان به‌صورت بسته و بدون جراحی انجام بگیرد. نکته مهم در این نوع شکستگی‌ها شروع کردن حرکت بموقع تحت‌نظر پزشک جهت جلوگیری از بروز خشکی مفاصل است.
شکستگی‌های کف دست و انگشتان: درصورتی‌که شکستگی‌ها با جابه‌جایی قابل‌توجه باشد درمان جراحی بهترین درمان این هست و در موردی که جابه‌جایی وجود ندارد می‌توان درمان به‌صورت بسته و بدون جراحی انجام بگیرد. نکته مهم در این نوع شکستگی‌ها شروع کردن حرکت بموقع تحت‌نظر پزشک جهت جلوگیری از بروز خشکی مفاصل است.
شکستگی مهره‌های ستون فقرات:
شکستگی‌های مهره‌های گردنی، پشتی و کمری در هرکدام بسته به نوع و محل شکستگی درمان‌ها می‌تواند متفاوت باشد که از درمان‌های غیر جراحی تا درمان‌های جراحی و وسیله گذاری می‌تواند موردنیاز قرار بگیرد
اندام تحتانی:
شکستگی استخوان لگن: درصورتی‌که بی‌ثبات باشد یا همراه با جداشدن اتصال لگن از ستون فقرات کمری یا درگیرکردن سطح مفصلی کاسه لگن باشد حتماً نیاز به درمان جراحی و وسیله گذاری خواهد داشت.
شکستگی استخوان ران: بسته به اینکه درگیری سطح مفصلی ایجاد کرده و یا اگر که در بدنه استخوان با جابه‌جایی قابل‌توجه باشد حتماً در افراد بزرگ‌سال نیاز به درمان جراحی دارند و در اطفال هم در بسیاری از موارد نیاز به درمان جراحی خواهد داشت
شکستگی استخوان درشت نی و نازک نی: معمولاً شکستگی استخوان نازک نی جز در مواردی که در قسمت انتهای و نزدیک به مفصل مچ پا در این استخوان اتفاق افتاده باشد درمان جراحی ندارد ولی در شکستگی‌های درشت نی در اغلب موارد چه در مواردی که در سطح مفصلی درگیر است یا بدنه استخوان درشت نی درگیر است بخصوص در بزرگسالان درمان جراحی درمان قطعی است
شکستگی استخوان مچ پا: شکستگی حائز اهمیت در اینجا شکستگی استخوان پا به مچ یا شکستگی تالوس است که به علت ضعیف بودن خون‌رسانی مانند گردن ران باید دراسرع‌وقت مورد جراحی و جااندازی کامل و فیکس کردن قرار بگیرد تا شانس بروز استخوان نکروز آواسکولار به حداقل برسد
شکستگی پاشنه پا: استخوانی که تمام وزن بدن بر روی ان هست و در موادی که شکستگی‌ها با له‌شدگی استخوان یا با جابه‌جایی همراه باشد قطعاً نیاز به درمان جراحی خواهد بود
شکستگی‌های استخوان کف پا و انگشتان پا: در این موارد درمان یا به‌صورت غیر جراحی با کچ گیری یا درصورتی‌که جابه‌جایی قابل‌توجه وجود داشته باشد نیاز به درمان جراحی خواهد بود بسته به نظر پزشک معالج.
دررفتگی مفاصل:
دررفتگی شانه:
دررفتگی قدامی و خلفی که قدامی شایع‌تر است و شانس بروز آسیب عصب در این دررفتگی شانه وجود دارد، ممکن است عصب آگزیلاری دچار فلجی به مدت چندین هفته شود که معمولاً به‌مرورزمان بهبود پیدا می‌کند و معمولاً درمان به‌صورت بسته است و درصورتی‌که دوباره یا بیشتر اتفاق بیفتد به‌عنوان دررفتگی مکرر است که معمولاً نیاز به درمان جراحی پیدا خواهد کرد
دررفتگی آرنج:
شانس عصبی و عروقی وجود دارد و درمان بسته و در صورت عدم موفقیت درمان بسته درمان جراحی توصیه میشود
دررفتگی مچ دست:
بسته به نوع استخوان‌هایی که دچار دررفتگی شدند درمان‌ها می‌تواند از درمان بسته تا درمان جراحی توصیه شود
دررفتگی انگشتان دست و مفاصل کف دست: درمان غیر جراحی معمولاً به کار گرفته میشود با جااندازی بسته در صورت عدم موفقیت درمان جراحی توصیه خواهد شد.
دررفتگی مفصل لگن:
شانس آسیب عصب سیاتیک وجود دارد معمولاً دررفتگی‌های پشتی یا خلفی شایع‌تر از دررفتگی‌های جلویی است درصورتی‌که درمان به‌صورت بسته موفق نباشد نیاز به درمان جراحی وجود خواهد داشت
دررفتگی‌های زانو:
بسته به جهت جابه‌جایی استخوان درشت نی از مقابل انتهای استخوان ران می‌تواند به دو نوع کلی جلویی و پشتی تقسیم شود که درکل شانس آسیب بروز عروقی و عصبی بسیار زیاد است و حتماً باید بیمار تحت‌نظر باشد به مدت حداقل 24 الی 48 ساعت و جااندازی دراسرع‌وقت و فیکس کردن زانو معمولاً با اکسترنال فیکساتور یا وسیله گذاری خارجی توصیه میشود
دررفتگی مچ پا:
طبق معمول باید بررسی دقیق از لحاظ بروز آسیب عصبی و عروقی انجام شود و جااندازی بسته در صورت عدم موفقیت جااندازی باز و جراحی توصیه میشود
دررفتگی استخوان کف پا و انگشتان پا:
درصورتی‌که دررفتگی استخوان کف پا باشد معمولاً در بزرگسالان بخصوص نیاز به درمان جراحی خواهد داشت به دلیل اینکه آسیب رباطی شدیدی را در این موارد شاهد هستیم و برای بهبود معمولاً نیاز به فیکس کردن استخوان‌های دررفته در کنار هم و وسیله گذاری خواهد بود و دررفتگی انگشتان پا در صورت عدم موفقیت در جااندازی بسته جراحی توصیه میشود